Hablot Capital of the Philippines

Wala ng tatalo sa Pedro Gil kung snatching ang pag-uusapan…

Kanina noong nasa jeep ako bandang Taft, may dalawang ateng nasa hilera ko. Mapopustura. Mukhang mayayaman. Nakalabas ang mamahaling phone nung isa. They were chatting. And it seems na hindi nila kabisado ang lugar.

I was looking at ate’s earring (the one with expensive phone at naka-earphone pa). I am checking kung gold ba o something of value. And then I thought, mukhang hindi naman kasi pearl siya. And so narelieve ako.
But then I saw her necklace, silver with a nice pendant. Gotcha! Pwede siyang mahablutan…

Sinigawan ko siya:

“Ate yong kwintas mo alisin mo baka mahablot, maraming snatcher dito!”

Naaligaga siya. Nataranta. Itinakip ang mahabang buhok sa leeg para maitago ang kwintas. Itinago ang phone sa purse. May dumaan kasi sa bintana ng dyip na gusgusing teenager. He’s obviously surveying from jeepney to jeepney. Looking for potential victims.

Thank God. Walang nabiktima sa jeep namin.

The other day, same place, from P. Faura to P. Gil, nahablutan ng hikaw ang katapat kong babae. Gold kasi ang hikaw niya. Naakit ng kinang nito ang mga matanglawin ng kalsada. Isa lang ang nakuha.

Ilang beses ko ng napapanood ang ganoong senaryo sa Pedro Gil. Kapag may mga naglalakad habang nakahinto ang jeep, kailangan maging alisto. Kapag may nakasabit sa jeep, asahan mo tinitingnan na ang loob ng jeep kung sino ang pwedeng hablutan ng alahas o cellphone.

Bata, matanda, wala silang pinipili. Ang mahirap pa dito ay kapag nasasaktan ang babae. Napupunit ang tenga. At ang masakit, parang wala lang sa mga magnanakaw. Ni hindi nga tumatakbo. Naglalakad lang na parang walang nangyari. Nakakairita. Nakakainis. Nakakabwisit. Bakit? Dahil wala silang kinatatakutan.

Is it the worst?

NO.

Ang pinakamatindi ay ang nanghahawak ng boobs ng babae. Isang bagay na mas masakit maranasan kaysa manakawan ng isang bagay.

Walang manghahablot kung may police visibility…
Walang manghahablot kung walang mga palaboy…
Walang manghahablot kung pinatutupad ang batas nang tama…
Walang manghahablot kung walang kahirapan…

Isang aral sa akin ang itinuro ng kalye ng Pedro Gil: Ang maging alisto, mapagmasid at maingat. At higit sa lahat, ang maging concerned para sa kaligtasan hindi lang ng sarili kundi pati ng kapwa.